وبلاگ

«یادداشت‌» نوعی قالب برای نگارش غیر داستانی است. ستون‌های روزنامه‌ها را به‌خاطر دارید؟ شاید بتوان گفت یادداشت‌نویس شکل جدید ستون‌نویسی است. یادداشت متنی است شامل یک ایده‌ی مرکزی که نویسنده با استفاده از برداشت‌های شخصی خود، این ایده را گسترش می‌دهد.

یادداشت روزانه ثبت وقایع و رخدادهای روزانه، مشاهدات، تجربیات، عواطف و دغدغه‌ها است. تمرین گاه‌شمار  را به‌خاطر دارید؟ آن تمرین هم  درواقع نوعی یادداشت‌نویسی روزانه است. اما وقتی برای مدتی گاه‌شمار بنویسید یادداشت‌های روزانه‌ی شما رنگ و بوی دیگری به خود می‌گیرند. شما خودتان و اطرافیان‌تان را بهتر می‌شناسید. یاد می‌گیرید که چطور احساسات‌تان را مدیریت کنید. چطور بهتر برنامه‌ریزی کنید و اولویت‌های‌تان را مشخص کنید.

اگر به مباحث توسعه‌ی فردی و موفقیت علاقه‌مند هستید، حتماً با جملات تأکیدی آشنا هستید. عبارت تأکیدی جمله‌ای است که آنچه می‌خواهید در زندگی‌تان داشته باشید، به زمان حال بیان می‌کند، انگار که همین الان آن چیز در زندگی شما وجود دارد. نمونه‌هایی از این جملات تأکیدی عبارتند از: «من خوشحالم. من ثروتمندم. من رابطه‌ی عاطفی خوبی دارم. من دوست‌داشتنی هستم. من نویسنده‌ی خوبی هستم.» مدرسان توصیه می‌کنند این عبارت‌ها را بنویسید و مرتب با خود تکرار کنید. اما آیا این روش به‌راستی تأثیرگذار است؟ آیا این جملات تأکیدی باعث می‌شوند ما به خواسته‌های خود نزدیک‌تر شویم؟

پنج‌شنبه دوازدهم مرداد به «سمینار نویسندگی» رفتم. این رویداد فرصتی است برای آشنایی با بزرگان حوزه‌ی «نوشتن» و دیدار با دوستان اهل قلم. بعضی از دوستان را بعد از مدت‌ها دیدم و بعضی‌های‌شان را برای اولین‌بار بود که می‌دیدم. د

کتاب من درباره‌ی کاربردهای نوشتن در زندگی روزانه است. خیلی از ما فکر می‌‌کنیم نوشتن فقط مخصوص نویسندگان، ادیبان و شاعران است و فقط قشر خاصی از این موهبت الهی برخوردارند و بقیه‌ی افراد نباید به قلمرو نوشتن نزدیک شوند. اما من در این کتاب به شما نشان خواهم داد که هر فردی که نوشتن را آموخته می‌تواند از نوشتن برای حل مشکلات زندگی خود استفاده کند. «نوشتن» فرم کتابت حرف‌زدن است. پس به قول ژول سالزمن «اگر می‌تونید حرف بزنید، پس حتمن می‌توانید بنویسید.»

مدتی قبل در یکی از گروه‌های نویسندگی پیام عجیبی دیدم. یکی از اعضا در پاسخ به دوستی نوشته بود: «اگه می‌خوای نویسنده‌ی موفقی باشی حتماً باید برون‌گرا بشی».

کتاب «کتاب‌خانه‌ی نیمه‌شب» را خوانده بودم و از آن لذت برده بودم. دلم می‌خواست  نویسنده‌ را بیشتر بشناسم. پس شروع به مطالعه‌ی کتاب «دلایلی برای زنده ماندن» کردم که به‌نوعی اتوبیوگرافی نویسنده است. این کتاب روایتی تکان‌دهنده از رویارویی نویسنده با افسردگی و اضطراب است.

دقیقاً دو سال است که به‌صورت جدی قدم در راه قلم گذاشته‌ام. اگر از من بپرسند چرا می‌نویسی، دلایل زیادی ردیف خواهم کرد.

همه‌ی ما خاطرات تلخی داریم که دوست داریم آنها را فراموش کنیم. خاطراتی مانند از دست دادن عزیزان، جدایی، شکست عاطفی، شکست شغلی و...اما آیا فراموش کردن خاطرات تلخ امکان‌پذیر است؟ آیا ما می‌توانیم این خاطرات را کاملن از ذهن خود پاک کنیم؟حتمن شما هم در زندگی خود درگیر این نوع خاطرات شده‌اید و می‌دانید چقدر اثرات منفی آنها زیاد است و می‌تواند همه‌ی ابعاد زندگی‌تان را دچار اختلال کند. وقتی درباره‌ی یک رخداد تلخ نشخوار ذهنی دارید، مدام به آن فکر می‌کنید و این خاطره‌ی تلخ را در ذهنتان یادآوری می‌کنید.

آیا شروع نوشتن برای شما سخت است؟ نمی‌دانید از چه موضوعی بنویسید؟ ایده برای نوشتن ندارید؟ یا نمی‌دانید آن چیزی را که در ذهن دارید چگونه به روی کاغذ بیاورید؟ برای ییشتر افراد، صفحه‌ی سفید کاغذ ترس‌ناک است. به همین دلیل شروع نوشتن برای‌شان سخت است. این ترس از شروع حتا می‌تواند باعث فرار از نوشتن شود.