پنج‌شنبه دوازدهم مرداد به «سمینار نویسندگی» رفتم. این رویداد فرصتی است برای آشنایی با بزرگان حوزه‌ی «نوشتن» و دیدار با دوستان اهل قلم. بعضی از دوستان را بعد از مدت‌ها دیدم و بعضی‌های‌شان را برای اولین‌بار بود که می‌دیدم. دوستان را از نوشته‌های‌شان می‌شناختم. دنیای مجازی به من اجازه می‌دهد درونیات آدم‌ها را ببینم. با افکار و باورهای‌شان آشنا شوم، و هنگامی که آن‌ها را از نزدیک ملاقات می‌کنم، گویی سال‌ها است که همدیگر را می‌شناسیم و با هم دوست هستیم.


در سمینار فرصتی دست داد تا کتابم را به بعضی دوستانم هدیه کنم. هدیه‌دادن را بسیار دوست دارم، یکی از لذت‌های عمیق زندگی من است. دیدن شادی‌ در چهره‌ی کسی که به او هدیه می‌دهی، با هیچ لذتی در این دنیا قابل مقایسه نیست. و وقتی این هدیه ساخته‌ی دست خودت باشد، شادی هدیه‌گیرنده چندبرابر می‌شود.

یکی از دلایل من برای «نوشتن» همین موضوع «هدیه‌دادن» است. با نوشتن و انتشار کتاب چیزی را که با ذهنم آفریده‌ام، و درواقع بخشی از وجودم را به دیگران هدیه می‌دهم. دیگران از دریافت این هدیه شاد می‌شوند و من هم از دیدن خوش‌حالی‌شان احساس رضایت می‌کنم. رضایت عمیقی که با هیچ کار دیگری در من ایجاد نمی‌شود.

برای آشنایی بیشتر و خرید کتابم روی لینک زیر کلیک کنید:

 کتاب «بنویس تا زنده بمانی»