گفت: می‌خواهم بنویسم اما نمی‌دانم از چه. موضوعی برای نوشتن ندارم.
گفتم: یک راه‌حل خیلی خوب برای مشکلت دارم.

گفت: تمرین سختی که نیست؟
گفتم: نه. اتفاقاً راحت‌ترین تمرین ممکن است. می‌دانی نویسندگی به‌صورت حدی با این تمرین برای من شروع شد. این تمرین مرا راه انداخت.

گفت: مشتاقم بدانم این تمرین چیست.
گفتم: اسم این تمرین «گاه‌شمار روزانه» است. کل روز را که می‌شود بیست‌‌وچهار ساعت، یک ساعت، یک ساعت تقسیم می‌کنی و جلوی هر ساعت تمام کارهایی را که در آن یک ساعت انجام داده‌ای می‌نویسی.

گفت: اما من یک زن خانه‌دارم. مطلب جالب توجهی برای نوشتن ندارم.
گفتم: اشتباه می‌کنی. فقط کافی است به خودت و اطرافت بادقت نگاه کنی. تو در طول روز کارهای زیادی انجام می‌دهی، با دیگران گفت‌‌وگو می‌کنی، خرید می‌کنی، آشپزی می‌کنی، کتاب می‌خوانی، فیلم می‌بینی و از همه مهم‌تر در هر ساعت، احساسات و افکاری داری که می‌توانی آن‌ها را شرح دهی.

گفت: اما فکر نمی‌کنم یادم بماند چه کرده‌ام و چه احساسی داشته‌ام.
گفتم: نکته همین جاست. نباید بگذاری آخر شب همه‌چیز را بنویسی. باید سعی کنی هر زمان که بین کارهایت فرصت داشتی، چند دقیقه‌ای را به نوشتن گاه‌شمار اختصاص دهی.

گفت: در دفتر بنویسم یا تایپ کنم؟
گفتم: اگر می‌خواهی نویسنده‌ی حرفه‌ای شوی، بهتر است برای هر ماه یا فصل یک فایل وُرد باز کنی و در آن تایپ کنی. نویسنده‌ی امروزی بدون تایپ‌ کردن نمی‌تواند به موفقیت برسد.

گفت: کلی بنویسم یا با جزئیات؟
گفتم: برای تو که در آغاز مسیر نوشتن هستی، هر چقدر با جزئیات بیشتری بنویسی، بهتر است. جزئی‌نگاری از تو نویسنده‌ی بهتری می‌سازد.

گفت: جالب است. آیا گاه‌شمار فقط تمرینی برای نوشتن است یا فایده‌ی دیگری هم دارد؟
گفتم: البته که دارد. در گفت‌وگوی بعدی از مزیت‌های نوشتن گاه‌شمار بیشتر برایت خواهم گفت.

✍️ میترا جاجرمی

🙏 با سپاس از استاد کلانتری عزیز به‌خاطر معرفی این تمرین کاربردی و مؤثر.