وقتی تشنه‌ای چه می‌کنی؟ آب مینوشی یا سراغ نوشابه می‌روی؟ شاید نوشابه شیرین و خوش‌مزه باشد، اما به‌تجربه دریافته‌ای که نه‌تنها تشنگی‌ات را برطرف نمی‌کند، که آسیب‌زا هم هست. پس شاید گاهی برای تفنن بنوشی‌اش، اما هرگز جای آب را برایت نمی‌گیرد. جسم ما به آب نیازمند است و ما این نیاز را برطرف می‌کنیم، اما آیا برای تشنگی روحمان هم همین‌قدر اهمیت قائلیم یا بی‌آن‌که متوجه باشیم، با نوشابه سیرابش می‌کنیم؟
چرخیدن مدام در اکسپلور اینستاگرام و سایر شبکه‌های اجتماعی حکم همان نوشابه را دارد. خوش‌مزه، شیرین و وسوسه‌کننده است، می‌پنداری تشنگی‌ات را از بین می‌برد، اما زهی خیال باطل، فقط تشنه‌ترت می‌کند. ناخودآگاه بیش‌تر و بیش‌تر مینوشی؛ یعنی کلیپ پشت کلیپ است که می‌بینی، اما نه‌تنها سیراب نمی‌شوی، بل‌که عوارضش هم گریبانت را می‌گیرد؛ ذهنت آشفته‌تر، اضطرابت بیش‌تر و تمرکز هر روز سخت‌تر می‌شود.
می‌پرسی پس چه باید کرد. پاسخ ساده است کتاب بخوان. پیش‌زمینه‌ی موبایلت را این‌گونه تنظیم کن: «الان وقت مطالعه است نه نوشابه خوردن.» این‌گونه هر بار وسوسه‌ی اینستاگرام‌گردی به سرت بزند، گوشی‌ات تلنگر می‌زند که چیزی مغذی‌تر برای روحت برگزینی. مطالعه همان آب زلال شفابخش است. روحت که سیراب شود، تمرکزت بالاتر می‌رود، زمانت را بهتر مدیریت می‌کنی و توانایی تصمیم‌گیری‌ات بهبود می‌یابد.
فراموش نکن همان‌طور که جسمت بدون آب زنده نمی‌ماند، روحت هم بدون مطالعه می‌میرد. تشنگی‌اش را جدی بگیر.
دیدگاه خود را بنویسید