بایگانی نوشته‌ها

در کلاس «شعر» هستم. استاد از «نسرین جافری» سخن می‌گوید. اسمش را تا به حال نشنیده‌ام، اما شعرهایش به دلم می‌نشیند. در گوگل جست‌وجو می‌کنم. جافری شاعری اهل لرستان است. شعرهایش بارها در مطبوعات کشور چاپ شده و کتاب‌های زیادی از او منتشر شده است. من که همیشه اهل شعر بوده‌ام چطور نمی‌شناسمش؟

قانون جدیدی در آمریکا تصویب شده است. هر زن، باید یک واژه شمار به دستش ببندد و در روز، تنها صد کلمه می‌تواند صحبت کند. واژه شمارها، نیمه‌شب دوباره صفر می‌شوند و به زنان حق استفاده از صد کلمه‌ی دیگر می‌دهند. کم‌کم حق اشتغال، درس خواندن و تمام آنچه حقوق طبیعی یک انسان به شمار می‌آید از زنان گرفته می‌شود.

گفت: احساس می‌کنم قبلاً که تازه نوشتن را شروع کرده بودم، بهتر و زیباتر می‌نوشتم.گفتم: منظورت از زیبایی چیست؟گفت: نوشته‌هایم پُراحساس بودند. دل‌نوشته‌های خوبی می‌نوشام.گفتم: اشتباهت همین‌جاست. آن نوشته‌ها نه‌تنها زیبا نبودند، بل‌که ارزشی هم نداشتند.گفت: منظورت را متوجه نمی‌شوم.