خانمی که در تصویر مشاهده می کنید، عایشه خانم یوشی همسر صیغه ای ناصرالدین شاه قاجار است.
این هم متن يكی از نامه‌های ناصرالدين‌شاه به عايشه خانم:
«عايشه خانم جانم! شنيده‌ام غصه می خوری! به‌خدا قسم يک موی كثيف تو را به هزار نفر آدم اجنبی نمی‌دهم! اگر بدانی چقدر محبت به تو دارم هرگز غصه نمی‌خوری! اين دفعه اين‌طور اتفاق افتاد. تو را به سرِ من، به جانِ من، قسم می‌دهم غصه نخور، آسوده‌خاطر باش! والله از برای اين كه تو غصه ميخوری اوقات ندارم! جواب نامه [را] خوب بنويس من آسوده بشوم.
يک انگشتر الماس برليان برای تو فرستادم! از حاجی‌سرور بگير.
تو عايشه‌جانِ من هستی، تو را به يک دنيا برابر نمی‌كنم!»
به نظر می رسد ناصرالدین شاه نامه های عاشقانه قشنگی می نوشته. ( منظور من فقط خود نامه است، چشم هایتان را از روی انگشتر برليان بردارید!) البته شما فقط نامه نوشتنش را الگو قرار دهید چون در زمینه اخلاقی الگوی مناسبی نیست.
به نظر من، نامه یک وسیله ارتباطی خیلی خوب و کارآمد بوده. حیف که دوران نامه نگاری به پایان رسیده و دیگر وسایل ارتباطی جایگزین آن شده اند. اما قالب نامه یکی از قالب های جالب نوشتن هم هست. بسیاری از کتاب ها در قالب نامه نوشته شده اند و معمولن هم کتاب های جذابی هستند. به عنوان مثال کتاب " بابا لنگ دراز " که تمام کتاب در قالب نامه های جودی نوشته شده و بسیار هم جذاب و خواندنی است.
این نوشتن جذاب است چون معمولن وقتی انسان نامه می نویسد از تکلف دوری می کند و حرف دلش را می زند. بنابراین با خواننده هم ارتباط بهتر و نزدیکتری برقرار می کند. اگر کسی را دارید که می توانید برایش نامه بنویسید، همین الان دست به کار شوید اما اگر کسی را هم ندارید جای نگرانی نیست. برای خودتان نامه بنویسید. بله، برای خودتان. مثل یک دوست از بیرون به خودتان نگاه کنید و نامه بنویسید. در این نامه مثل یک دوست صمیمی با خودتان رفتار کنید. درد دل کنید. اهدافتان را یادآوری کنید. به خودتان پند بدهید. خودتان را تشویق کنید و خلاصه هر چه دل تنگتان می خواهد بنویسید. اگر این کار را به طور مداوم انجام دهید، هم به پیشرفت مهارت نوشتنتان کمک خواهید کرد و هم به بهترین دوست و مشاور خود تبدیل خواهید شد.
اگر می خواهید در این مورد بیشتر بخوانید اینجا را ببینید:
دیدگاه خود را بنویسید