آیا شروع نوشتن برای شما سخت است؟ نمیدانید از چه موضوعی بنویسید؟ ایده برای نوشتن ندارید؟ یا نمیدانید آن چیزی را که در ذهن دارید چگونه به روی کاغذ بیاورید؟ برای بیشتر افراد، صفحهی سفید کاغذ ترسناک است. به همین دلیل شروع نوشتن برایشان سخت است. این ترس از شروع حتا میتواند باعث فرار از نوشتن شود. با «آزادنویسی» میتوان به این ترس غلبه کرد. آزادنویسی یعنی بدون اینکه فکر کنیم، هرچه را به ذهنمان میرسد بنویسیم. برای آزادنویسی نیاز به ایدهی از پیش تعیینشده ندارید. فقط دستتان را روی کاغذ میگذارید و شروع به نوشتن میکنید. به همین سادگی.
آزادنویسی چیست؟
آزادنویسی یعنی قلم را روی کاغذ قرار دهید یا انگشتانتان را روی کیبورد بگذارید و بدون فکرکردن شروع به نوشتن کنید. برای آزادنویسی نیاز به ایدهی از پیش تعیینشده ندارید؛ فقط هر چیزی را که به ذهنتان میرسد، با نهایت سرعت بنویسید و دستتان را از روی کاغذ یا کیبورد برندارید. به بیان دیگر آزادنویسی یعنی خالیکردن ذهن در قالب کلمات.
مزایای آزادنویسی چیست؟
۱. عضلات نویسندگی خود را تقویت میکنید. آزادنویسی به ما کمک میکند عضلات نویسندگی خود را تقویت کنیم. یک ورزشکار حرفهای را درنظر بگیرید. این ورزشکار هر روز به باشگاه میرود و تمرین میکند تا بدنش را گرم نگه دارد. آزادنویسی هم برای نویسنده حکم باشگاه را دارد. برای اینکه تبدیل به نویسندهی خوبی شوید، چارهای ندارید جز اینکه بنویسید و زیاد هم بنویسید. آزادنویسی این فرصت را برای شما فراهم میکند تا قلم خود را گرم نگه دارید. شما با زیاد نوشتن از دل کیفیت کمیت را بیرون میکشید.
۲. برای نوشتن ایده پیدا میکنید. بسیاری از نویسندگان جوان میپندارند که از همان ابتدا باید داستان بنویسند، شعر بگویند و به هر حال یک اثر ادبی خلق کنند، اما این تصور اشتباه است. در آغاز مسیر نوشتن شما فقط باید بنویسید و اصلن به فکر تولید اثر ادبی نباشیدو وقتی برای مدتی آزادنویسی را بهصورت مستمر ادامه دادید، آن وقت است که ایدههای نو به ذهن شما خطور خواهند کرد. بیوقفه نوشتن شما را در حالتی شبیه به مدیتیشن قرار میدهد. ذهنتان آزاد میشود و ایدههای جدید را مییابد.
۳. صدای خود را پیدا میکنید. بسیاری از نویسندگان جوان به دام تقلید از دیگران میافتند و سعی میکنند مانند نویسندگان معروف بنویسند اما بهعنوان یک نویسنده باید لحن و صدای خودتان را پیدا کنید. در آزادنویسی چون شما با سرعت و بدون فکر مینویسید، فرصت نمیکنید از دیگران تقلید کنید، درنتیجه کمکم صدای خودتان در نوشتن را مییابید.
۴. خودسانسوری در شما کاهش مییابد. خیلی از نویسندگان تازهکار با خودشان روراست نیستند، احساسات و افکارشان را سانسور میکنند، درنتیجه تصویری جعلی به مخاطب ارائه میدهند. خوانندگان هم بهراحتی میفهمند نویسنده با آنها صادق نیست، بنابراین نوشتههای این نوع نویسندگان خوانده نخواهد شد. برای اینکه نویسندهی خوبی باشید در درجهی اول باید با خودتان روراست باشید، احساساتتان را بشناسید و از رویارویی با آنها نترسید. آزادنویسی فرصتی گرانبها در اختیار شما قرار میدهد که بدون خودسانسوری، تظاهر و دروغ بنویسید و به نویسندهی بهتری تبدیل شوید.
۵. انسداد نویسندگی را برطرف میکند. ااین فقط مشکل شما نیست که نمیدانید چهطور شروع کنید یا از چه چیزی بنویسید. حتا بزرگترین نویسندگان جهان هم با این معضل روبهرو هستند. آزادنویسی یکی از بهترین روشهایی است که موانع نوشتن را برطرف میکند. شما حین آزادنویسی از زمینوزمان و هر آنچه در ذهنتان است مینویسید. این جریان سیال ذهن باعث میشود ایدههایی روی کاغذ بیاورید که خودتان هم از نوشتنشان مبهوت بمانید.
۶. آزادنویسی نظم ایجاد میکند. کارل راسن میگوید: «تنها راه حل این است که برای مدت طولانی بهصورت متوالی به نوشتن ادامه دهید و به ارزیابی متزلزل خود از از نحوهی نگارشتان هیچ توجهی نکنید. حضور ذهنی و جسمی پای میز کار برای نوشتن، مهمترین عادت برای یک نویسنده است.» و برای ساخت این عادت هیچ روشی بهتر از آزادنویسی وجود ندارد. آزادنویسی شما را متعهد میکند که هر روز مثلاً پنج صفحه یا پانصد کلمه بنویسید؛ و به این ترتیب نوشتن را به عادت روزانهی خود تبدیل کنید. یکی از مهمترین نکات برای یک نویسندهی جوان تبدیل نشتن به عادت روزانه است و آزادنویسی در ایجتد این عادت بسیار کمککننده است.
۷. فاصلهی ذهن و قلم شما کم میشود. بسیاری از نویسندگان جوان میگویند ایدههای زیادی در ذهنشان وجود دارد اما وقتی میخواهند ایدههایشان را بنویسند، نمیتوانند. علت این موضوع، فاصلهای است که بین ذهن و قلم وجود دارد. اگر شما زیاد ننویسید فاصلهی ذهن و قلمتان کم نمیشود. به قول شاهین کلانتری شما نیاز به فیزیوتراپی قلمی دارید که این فیزیوتراپی قلمی با آزادنویسی ایجاد میشود. هرچهقدر بیشتر آزادنویسی کنید، فاصلهی بین ذهن و قلمتان کمتر میشود و راحتتر میتوانید آنچه را در ذهن دارید، به روی کاغذ بیاورید.ازب
چگونه آزادنویسی کنیم؟
صفحات صبحگاهی بنویسید. آزادنویسی را با صفحات صبحگاهی بیاغازید. صفحات صبحگاهی ایدهای است که جولیا کامرون در کتاب «راه هنرمند» مطرح میکند. در این روش شما به محض بیدار شدن از خواب و قبل از شروع هر کاری، سه صفحه پشت سر هم مینویسید. صفحات صبحگاهی نوعی آزادنویسی است که به شما کمک میکند در ابتدای روز ذهن خود را از افکار منفی خالی کنید تا فضای کافی برای ورود افکار خلاقانه و نو در ذهنتان ایجاد شود.
یک حداقلی برای نوشتن مشخص کنید. مثلاً بگویید میخواهم یک صفحه، دو صفحه یا پانزده دقیقه یا بیستوپنج دقیقه آزادنویسی کنم. محدودیت زمانی یا حجمی جلوی حواسپرتی شما را میگیرد. وقتی بدانید که چه زمان، نوشتن پایان میگیرد، کار نوشتن راحتتر میشود. بهتدریج حجم یا زمان آزادنویسی را افزایش دهید.
در زمان آزادنویسی بدون توقف بنویسید. فکر نکنید. فقط هر چیزی را که در لحظه به ذهنتان میرسد، بنویسید. با سرعت بنویسید و دستتان را از روی کاغذ یا کیبورد برندارید. برنگردیدکه غلط املاییتان را تصحیح کنید یا علائم نگارشی را در جای درست خود قرار دهید. نگران نباشید. کسی قرار نیست این نوشته را ببیند. به این فکر نکنید که این نوشته سادهلوحانه است یا منطقی، درست است یا غلط. در آزادنویسی تنها چیزی که اهمیت دارد، خود فعل نوشتن است.
نیازی نیست حتماً جای مشخصی برای نوشتن درنظر بگیرید. هر جا که راحت هستید میتوانید بنویسید. فقط آزادنویسی را در زمان یا مکانی انجام ندهید که عوامل حواسپرتی در آنجا وجود دارد.
ابزار نوشتن اهمیتی ندارد. این انتخاب شما است. میتوانید با قلم و کاغذ بنویسید یا در برنامهی ورد کامپیوتر تایپ کنید هر ابزاری را که راحتتر هستید بهکار ببرید. اما پیشنهاد من این است که هر دو روش را امتحان کنید. چون هرکدام حسوحال متفاوتی ایجاد میکنند.
سخن پایانی
آزادنویسی یکی از مهمترین و مؤثرترین تمرینهای نویسندگی است. آزادنویسی باعث میشود ترس شما از کاغذ سفید بریزد. شروع به نوشتن کنید و ایدههایتان را به بهترین شکل ممکن بپرورانید. آزادنویسی خلاقیت شما را شکوفا میکند و عضلات نویسندگیتان را گرم نگه میدارد. اگر شروع به آزادنویسی کردید، خوشحال میشوم از تجربیات خود برایم بنویسید.
دیدگاه خود را بنویسید