آموزش نویسندگی

«مامانی تموم کرد. بدبخت شدیم.» این پیامی بود که برادرم در ساعت ۷:۴۵ دقیقه روز چهارشنبه سیزدهم اسفندماه سال ۱۳۹۹ برایم فرستاد. فوت ناگهانی مادربزرگم بدون هیچ بیماری زمینه‌ای قبلی، شوک بزرگی به من وارد کرد.

شما وقتی در زندگی با مشکلی مواجه می‌شوید یا از چیزی خشمگین می‌شود یا احساس اندوه می‌کنید، با چه کسی درددل می‌کنید؟ (همین ابتدای یادداشت بگویم که این ترکیب «درد دل» است نه «دردودل»! تو را به جان هر کسی که دوست دارید ننویسید دردودل.

خانم نویسنده دچار مشکل شده بود. کارهای زیادی بود که باید انجام می‌داد اما وقت کم می‌آورد. مدتی بود برنامه‌ی منظمی برای نوشتن نداشت.

نزدیک شدن به سال جدید، خیلی از ما شروع به نوشتن لیست اهدافمان می‌کنیم‌ و به خودمان قول می‌دهیم که به این اهداف برسیم اما چند درصد از ما به این لیست متعهد می‌مانیم؟ ممکن است

​​​​کتابی که تنها در ۷ روز زندگی شما را تغییر می‌دهد.

من که آدم خلاقی نیستم. کاش من هم مثل دوستم خلاق بودم. اگر خلاقیت بیشتری داشتم، در کارم موفق‌تر بودم. چه‌طور می‌توانم خلاقیتم را افزایش بدهم؟ حتمن شما هم در مسیر کار و فعالیت خود این جملات را به خود گفته‌اید. اما خلاقیت چیست و آیا راهی وجود دارد که بتوانیم خلاق‌تر شویم؟

این کتاب برای کسانی نوشته شده است که مشغول ساختن با حادثه‌ی دلخراش یا واقعه‌ی دردناکی هستند. این واقعه ممکن است خیلی سال قبل اتفاق افتاده یا همین الان در حال وقوع باشد. احتمالن متوجه می‌شوید که درباره‌ی آن بی‌نهایت فکر می‌کنید، بیش از حد نگرانید، و حتا خیلی خوابش را می‌بینید.

اگر به مباحث توسعه‌ی فردی و موفقیت علاقه‌مند هستید، حتماً با جملات تأکیدی آشنا هستید. عبارت تأکیدی جمله‌ای است که آنچه می‌خواهید در زندگی‌تان داشته باشید، به زمان حال بیان می‌کند، انگار که همین الان آن چیز در زندگی شما وجود دارد. نمونه‌هایی از این جملات تأکیدی عبارتند از: «من خوشحالم. من ثروتمندم. من رابطه‌ی عاطفی خوبی دارم. من دوست‌داشتنی هستم. من نویسنده‌ی خوبی هستم.» مدرسان توصیه می‌کنند این عبارت‌ها را بنویسید و مرتب با خود تکرار کنید. اما آیا این روش به‌راستی تأثیرگذار است؟ آیا این جملات تأکیدی باعث می‌شوند ما به خواسته‌های خود نزدیک‌تر شویم؟

قبل از اینکه با نوشتن آشنا شوم، با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کردم. تحملم کم بود و زود عصبانی می‌شدم. با اطرافیان سر هر مسئله‌ی کوچکی بحث می‌کردم و ناراحتی‌ها را مدام در ذهنم نشخوار می‌کردم. اضطراب و نگرانی از صبح که بیدار می‌شدم تا شب که می‌خوابیدم با من همراه بود. نیاز داشتم تا ذهنم را از احساسات منفی تخلیه کنم اما نمی‌دانستم چگونه

شاید شما هم از آن دسته افرادی باشید که معتقدند عمر وبلاگ‌نویسی به پایان رسیده و با وجود اینستاگرام و تلگرام، دیگر کسی مطالب وبلاگ را نمی‌خواند. البته منظور من از وبلاگ، سایت‌هایی مثل پرشین بلاگ و بلاگفا نیست که عمر این نوع وبلاگ‌نویسی از نظر من هم به پایان رسیده است.منظور از وبلاگ، بخشی از وب‌سایت شخصی شماست که در آن محتوا منتشر می‌کنید. اما آیا داشتن وبلاگ برای همگان ضروری است؟