نوشتن

گفت: می‌خواهم بنویسم اما نمی‌دانم از چه. موضوعی برای نوشتن ندارم.گفتم: یک راه‌حل خیلی خوب برای مشکلت دارم.

گفت: گاهی بی‌انگیزه می‌شوم. چه‌گونه انگیزه‌ام را برای نوشتن حفظ کنم؟ گفتم: نمی‌توانی. در شروع مسیر معمولاً انگیزه‌ات خیلی زیاد است. میل بسیاری به نوشتن داری و از انجام آن خیلی لذت می‌بری. اما

بیشتر افرادی که به نوشتن روی می‌آورند، دوست دارند بدانند در مسیر رشد و پیشرفت هستند یا درجا می‌زنند؛ اما ملاکی برای سنجش پیشرفت خود ندارند. در این نوشته به دو عاملی اشاره می‌کنم که با بررسی آن‌ها

معرفی کتاب «ارواح اتاق زیر شیروانی»، مجموعه داستانک‌های انریکه اندرسون ایمبرت

برای دومین بار، برنده‌ی مسابقه‌ی «3جمله» شدم. این مسابقه برای اعضای «کمپ ایده‌پزی» برگزار می‌شود. هربار با یک کلمه‌ی خاص، سه جمله می‌نویسیم. کلمه‌ی این دوره، «پوست» بود. سه جمله‌ی من عبارت بودند از:1. شعرهایم را روی پوستم حک می‌کنم تا شاعرانه تو را در آغوش بگیرم.2. زیر پوست شب، رگ خواب پنهان است.3. برای اینکه پوستش روشن شود، هر شب قرص ماه می‌خورَد.

قبل از اینکه با نوشتن آشنا شوم، با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کردم. تحملم کم بود و زود عصبانی می‌شدم. با اطرافیان سر هر مسئله‌ی کوچکی بحث می‌کردم و ناراحتی‌ها را مدام در ذهنم نشخوار می‌کردم. اضطراب و نگرانی از صبح که بیدار می‌شدم تا شب که می‌خوابیدم با من همراه بود. نیاز داشتم تا ذهنم را از احساسات منفی تخلیه کنم اما نمی‌دانستم چگونه

اگر شما از آن دسته افرادی هستید که همیشه دنبال موضوعی برای نوشتن هستید، این تمرین می‌تواند برای شما بسیار کاربردی باشد.