وبلاگ

معرفی دفتر شعر «من فقط سیاه نبودم»

آیا شما هم تصور می‌کنید هرچقدر بیشتر بنویسید، بهتر هم خواهید نوشت؟ درست است که کیفیت از دل کمیت بیرون می‌آید اما نکته‌ی مهم‌تری هم در این میان وجود دارد که کمتر کسی به آن توجه می‌کند. افراد زیادی را می‌شناسم که سال‌هاست می‌نویسند و اتفاقن زیاد هم می‌نویسند؛ اما همچنان به بدی روز اول.

معرفی کتاب «نامه‌هایی به شاعر جوان»

من که آدم خلاقی نیستم. کاش من هم مثل دوستم خلاق بودم. اگر خلاقیت بیشتری داشتم، در کارم موفق‌تر بودم. چه‌طور می‌توانم خلاقیتم را افزایش بدهم؟ حتمن شما هم در مسیر کار و فعالیت خود این جملات را به خود گفته‌اید. اما خلاقیت چیست و آیا راهی وجود دارد که بتوانیم خلاق‌تر شویم؟

​​​​کتابی که تنها در ۷ روز زندگی شما را تغییر می‌دهد.

تا به حال به این موضوع اندیشیده‌اید که از زبان شخصیتی دیگر غیر از خودتان، یادداشت روزانه بنویسید؟ این کار می‌تواند خلاقیت شما را افزایش دهد و حتا این یادداشت‌ها را به یک اثر ادبی تبدیل کند.

شاید شما هم از آن دسته افرادی باشید که معتقدند عمر وبلاگ‌نویسی به پایان رسیده و با وجود اینستاگرام و تلگرام، دیگر کسی مطالب وبلاگ را نمی‌خواند. البته منظور من از وبلاگ، سایت‌هایی مثل پرشین بلاگ و بلاگفا نیست که عمر این نوع وبلاگ‌نویسی از نظر من هم به پایان رسیده است.منظور از وبلاگ، بخشی از وب‌سایت شخصی شماست که در آن محتوا منتشر می‌کنید. اما آیا داشتن وبلاگ برای همگان ضروری است؟

شاید شما هم از آن دسته افرادی باشید که معتقدند محتوای نوشته مهم است، حالا به هر شکلی که نوشته شده باشد، مهم نیست. درست است که غلط‌های املایی به اندازه‌ی غلط‌های انشایی، زبان را دچار اختلال و دگردیسی نمی‌کند؛ اما برای نویسنده و اثر او، پیامدهای ناگواری دارد. مثلن اگر نویسنده‌ای «برخاستن» را «برخواستن» یا «سوت» را «صوت» یا «نمازگزار» را «نمازگذار» یا «ناهار»را «نهار» یا «خرد« به معنای «ریز» را «خورد» یا «استعفا» را «استیفا» یا «اهتزاز» را «احتزاز» بنویسد، اختلالی در تعامل خواننده با متن رخ نمی‌دهد، اما به‌شدت خواننده را به نویسنده بدگمان می‌کند؛

اخیرا کتاب «چگونه می‌نویسم» از کاظم رهبر را مطالعه کردم. موضوع اصلی کتاب، نوشتن خلاقانه است. در این کتاب ۱۷ روش از ۱۷ نویسنده‌ی خلاق معاصر ذکر شده است که برای افرادی که به نویسندگی خلاق علاقه‌مندند، بسیار کاربردی و مفید است.

شاید شما بگویید من یک مهندسم، یک وکیلم، یک خانم خانه‌دارم، چه نیازی به نوشتن دارم؟ من که نمی‌خواهم اثر ادبی تولید کنم. اما به خودتان نگاه کنید. شما هم هر روز در حال نوشتن هستید: نوشتن مشق، پایان‌نامه، فهرست کارها، فهرست خرید، نوشتن خاطرات، نوشتن پیامک، ایمیل، کامنت گذاشتن در شبکه‌های اجتماعی و... پس نوشتن جزئی از زندگی‌ روزانه‌‌ی همه‌ی ماست.     متأسفانه خیلی از ما به‌خاطر آموزش‌های غلطی که در مدرسه دیدیم، تصور می‌کنیم " نوشتن " فقط مختص نویسندگان و شاعران است، اما دنیای نوشتن، وسیع‌تر از چیزی است که ما فکر می‌کنیم. ما از نوشتن در بسیاری از جنبه‌های زندگی می‌توانیم استفاده کنیم.در این یادداشت فهرستی از دلایلم برای نوشتن را می‌نویسم. این فهرست مدام به روزرسانی خواهد شد.